Followers

Wednesday, December 14, 2011

ගෙවී යයි කාලය.............(8)


නුඹ නොමැත මාළඟම
සිටිමි මම
තනිව මිහිපිට
දුකින් සන්තාපයෙන්
සංවේගයෙන්
තබාගෙන සිතෙහි
"නුඹ එතැයි මා ළඟට"...................


ගෙවුනි තුන්මසක්
නොදැනිම නුඹ නැතිව
කිමද වූයේ නපුරු
කෲර දෛවය අපට
කිමද අප කල වරද
දෛවයට
පැමිණ පසුපසින් අප
විසුණු කරන්නට
අපේ ජීවිත .......................


අහඹු ලෙස හෝ
දැනුනි නම් මට
නුඹේ අවසන්ම ඇමතුම
එය වගට
හඟවන්නට තිබුණා නොවෙද මට
නොනගින ලෙසට
අබලන් වූ දඬුමොණරයට................


කවුරු නුඹ යැව්වාද
නොදන්නාමුත් සබඳ
ඔවුනට තිබුණා
නොවෙද සිතන්නට
නුඹලා රොබෝවරුන් නොව
සිත් පිත් ඇති
වටිනාම මිනිසුන් වගට...................


අසංවෙදී මිනිසුනට
කෙසේනම් දැනේවිද
ප්‍රිය විප්‍රයෝගයේ
අරුම......

Tuesday, December 13, 2011

බිඳුණු පියාපත් (7)



ජාතික රෝහලේ මෘත ශරිරාගාරයේ තිබුනු නුබේ ශරීරය හඳුනාගැනීමට  මට කිසිදු සලකුණක් නොවුනි.එය කෙතරම් වේදනා සහගත හැඟීමක්ද???
දැවී අලුවී ගොස් තිබු නුබේ දේහය දුටු විට මට දැනුනු සදාතනික වේදනාව කෙතරම්දැයි ලිවීමටත් අපහසුය....මගේ ජීවිතයේ මාදුටු අවාසනාවන්තම දර්ශනය එය විය.හඬන්නට කඳුලු නැතිවිට ජීවිතයේ ප්‍රථම හා අවසන් වතාවට මා නුබේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ ශරීරයට වැන්දෙමි. මක්නිසාද මගේ ජීවිතයට වටිනාකමක් එක් කල,මා ආදරය කල තරමටම පෙරලා මටත් ආදරය කල මා නුඹේ ජීවන ගමනේ එකම සහකාරිය කර ගැනීමට පාරමී පිරූ එකම  පිරිමියා නුඹ බවිනි...

 වූ නුබට මා ගෞරව කල යුතු බැවිනි.නුඹ ළඟ තවත් ටික වේලාවක්  රෑඳුනේ නම් හොඳ යයි විටෙක මට සිතේ .අපේ ජීවිත කෙතරම් අනිත්‍යද?? නුඹේ කරේ නුඹ පැලඳි මාලය මා අතට පත් වූ විට සිය වතාවක් පමණ මා ස්පර්ෂ කරමින් හාදු දුන්නෙමි.ඒ තුලින් දැනුනු සැර ගන්ධය පරයා මට දැනුනේ ඔබේ ආත්මීය සුවඳයි.

 මගේ වේදනාව කාට කියන්නද ? එය දන්නේ නුඹත් මමත් පමණි.සත්‍ය ලෙසටම නුඹ මල් පහන් පූජ කොට වඳින්නට තරම් වටිනා පිරිමියෙකි.

නුඹ ලොවම අතැර ගොස් සිටියද සිතේ කොනක නුඹ නැවත එතැයි යන බලාපොරොත්තුව ඉතිරි වී තිබුනි.දන් එයද නැත.

මගේ සිත හදා ගැනීමට මගක් පෙන තෙක් මානයක මට නොපෙනේ.නුඹට මාත් මට නුඹත් කළ ආදරය කොතරම්ද??
 සෑම තැනම ඇත්තේ ඔබේ මතක සැමරුම්ය.නුඹේ කට හඬ අසන්නට නොමැතිව එක පැයක් හිඳීමට නොහැකි වූ මා මාස 03 ක් නුඹේ හඬ නෑසී සිටිමි.මා තනි වී ගොස්ය.හිත හදා ගැනීමට අපමණ උත්සහයක යෙදුනත් එය සිතනවාට වඩා දුශ්කර කාර්යකි.

නුඹේ අඩුව මට දැනේ. මා දුකින් පසු වන්නේ නුඹේ මනාලිය වන්නට නොහැකි වු දුකට නොව නුඹේ වටිනා ජීවිතය අහිමි වු නිසාවෙනි.

නුඹේ නමට කෙදිනකවත් මා අදරය නොකලෙමි.නමුත් නුඹ තුල නිදන්ගතවී සිටි අහිංසක,සුන්දර,ගුණගරුක,සරළ,මිනිසාට මම ආදරය කලෙමි.